Positiviteit! Mede dankzij jullie sponsorgeld!!
Blijf op de hoogte en volg Marleen
06 Juni 2015 | Peru, Iquitos
Hallootjes,
Afgelopen week ben ik met Milagros en Maria Cielo op pad geweest om uniformen te kopen. We hebben voor allebei een schooluniform gekocht en ook voor allebei een uniform voor school. Verder ook schoolschoenen en gymschoenen. Het was een hele klus om alles bij elkaar te krijgen, maar het was dan toch gelukt.
Een voorbeeld.. Wanneer je hier vraagt om bepaalde schoenen vertellen ze je niet, zoals in Nederland, waar je die kunt kopen. Nee, hier is het zo dat de verkoper waar je het aan vraagt alle winkels af gaan om vervolgens na zo"n 20 minuten terug te komen met 10 paar schoenen, die alle 10 in de verste verte niet lijken op hetgeen waarom je had gevraagd. Gelukkig toch gelukt en om dat te vieren de meiden getrakteerd op een ijsje. Eenmaal terug op school wilden ze meteen omkleden en ze bleven maar rondjes draaien en hun uniformen bekijken. Zo bijzonder om te zien hoe blij ze ermee waren. Ik heb 100 euro sponsorgeld gebruikt voor de uniformen. Ik dacht dat jullie het daar vast mee eens zouden zijn..
Wat nog veel bijzonderder is, is dat Nuria en ik via een sociale instantie hier eindelijk voor elkaar gekregen hebben, door foto"s van hun huis en hun situatie te maken, dat ze een huis hebben. Gisteren zijn ze er ingetrokken. Dat moment is niet te beschrijven. Van het huilen van Freddy tot het uitgelaten rondspringen van Angel over "zijn" nieuwe huis was het erg emotioneel. Zaterdag ga ik erheen om te kijken of er nog belangrijke dingen voor hen ontbreken, zodat wij dat kunnen doneren. Ik hoop dat jullie daar oke mee zijn?
Daarnaast gaat Freddy een week lang les krijgen over hoe hij als bewaker moet werken en zal hij dus in de nachten als bewaker gaan werken.
Het kickboksen kan ik nu waarschijnlijk ook weer oppakken met Angel.
Lieve mensen, het gevoel is niet te beschrijven.. 3 maanden bezig geweest met dit gezin, met af en toe momenten dat we dachten het werkt niet, we krijgen het niet voor elkaar. En kijk wat er na deze 3 maanden van hard werken is veranderd. Ze hebben een menswaardig bestaan gekregen. Iedereen gaat naar school, ze hebben een huis en ze hebben straks voldoende geld met deze nieuwe baan van Freddy. Het hele gezin is blij en dankbaar. En ik? Ik ben ook blij, zo blij voor hen! Dit was hoe ik het wilde, dit is waarvoor ik werk, dit is waarvoor ik hier ben en dit is ook waarom ik denk dat de mensen mij nodig hebben hier. Het zien van de dankbaarheid en het geluk van anderen, dat is wat mij gelukkig maakt.
En er is nog iets wat ik jullie graag wil vertellen. Donderdag ben ik in de gevangenis geweest hier in Iquitos. We moesten erheen om een aantal vaders te laten tekenen voor de DNI van hun kinderen. Uiteraard zijn de gevangenissen hier heel anders dan in Nederland en ik denk dat ik dat ook niet hoef te omschrijven. We ontmoetten de social worker van de gevangenis en we waren meteen geinteresseerd in elkaar. Hij was super enthousiast dat ik social work studeer en vertelde me dat er zoveel werk is hier in Peru voor mensen zoals ik. En ik was geinteresseerd hoe zijn werk eruit zag. Uiteindelijk wilde ik graag een dag met hem meelopen om te zien hoe zijn werk eruit ziet. Ik twijfelde om dit te vragen, aangezien ik toch nog steeds de gringa ben, hem verder nog nooit had ontmoet en ook omdat ik niet goed weet hoe ze hier denken over meeloopdagen. Uiteindelijk toch de stoute schoenen aangetrokken, ik bedoel zo"n kans krijg je niet snel nog een keer! En ja, ik ga dus echt een dag meelopen met de social worker van de gevangenis, hoe tof is dat! Kan het nog niet echt geloven. Ik ben echt super uitgelaten en ben benieuwd hoe het er aan toe zal gaan. Soms komen dingen echt zomaar op je pad.. Erg bijzonder!
Nog iets heel anders, waar ik erg hard om heb gelachen. Zomaar een akkefietje.. Ik stond na m"n werk te wachten op een motorkar en een motorkarrist aan de overkant van de straat was hard aan het roepen en wenken. Ik schudde van nee, waarna ik voor zijn neus in een andere motorkar stapte. Tja, mensen die vragen worden overgeslagen.. Gelukkig kon hij erom lachen.
Ik heb steeds meer de neiging om de mensen hier wat fatsoen aan te leren. Zo trekken ze je bijvoorbeeld ook bijna mee de winkel in, omdat ze altijd hebben wat je zoekt, zonder te weten wat je zoekt. Laatst heb ik wel even duidelijk gezegd dat als hij zich zo gedraagt, dat ik dan juist niet zijn winkel in ga, waarop hij me heel beduust aankeek. En aan de andere kant wil ik ook echt niet de cultuur veranderen. Het is gewoon dat je op een slechte dag dit soort dingen niet erbij kan hebben ;)
Is er meer om te vertellen... nee, dit was het wel weer. Oja toch wel, het water is nu echt aan het zakken en we verwachten volgende week dan eindelijk schoon te kunnen gaan maken en dat onze school weer open kan! Jeeeej.
Wat een positieve dingen allemaal he.. Ik hoop dat jullie met zijn allen meegenieten en dat jullie sponsorgeld nog meer positieve dingen gaat brengen! Dankjulliewel!
Heel veel liefs!
Afgelopen week ben ik met Milagros en Maria Cielo op pad geweest om uniformen te kopen. We hebben voor allebei een schooluniform gekocht en ook voor allebei een uniform voor school. Verder ook schoolschoenen en gymschoenen. Het was een hele klus om alles bij elkaar te krijgen, maar het was dan toch gelukt.
Een voorbeeld.. Wanneer je hier vraagt om bepaalde schoenen vertellen ze je niet, zoals in Nederland, waar je die kunt kopen. Nee, hier is het zo dat de verkoper waar je het aan vraagt alle winkels af gaan om vervolgens na zo"n 20 minuten terug te komen met 10 paar schoenen, die alle 10 in de verste verte niet lijken op hetgeen waarom je had gevraagd. Gelukkig toch gelukt en om dat te vieren de meiden getrakteerd op een ijsje. Eenmaal terug op school wilden ze meteen omkleden en ze bleven maar rondjes draaien en hun uniformen bekijken. Zo bijzonder om te zien hoe blij ze ermee waren. Ik heb 100 euro sponsorgeld gebruikt voor de uniformen. Ik dacht dat jullie het daar vast mee eens zouden zijn..
Wat nog veel bijzonderder is, is dat Nuria en ik via een sociale instantie hier eindelijk voor elkaar gekregen hebben, door foto"s van hun huis en hun situatie te maken, dat ze een huis hebben. Gisteren zijn ze er ingetrokken. Dat moment is niet te beschrijven. Van het huilen van Freddy tot het uitgelaten rondspringen van Angel over "zijn" nieuwe huis was het erg emotioneel. Zaterdag ga ik erheen om te kijken of er nog belangrijke dingen voor hen ontbreken, zodat wij dat kunnen doneren. Ik hoop dat jullie daar oke mee zijn?
Daarnaast gaat Freddy een week lang les krijgen over hoe hij als bewaker moet werken en zal hij dus in de nachten als bewaker gaan werken.
Het kickboksen kan ik nu waarschijnlijk ook weer oppakken met Angel.
Lieve mensen, het gevoel is niet te beschrijven.. 3 maanden bezig geweest met dit gezin, met af en toe momenten dat we dachten het werkt niet, we krijgen het niet voor elkaar. En kijk wat er na deze 3 maanden van hard werken is veranderd. Ze hebben een menswaardig bestaan gekregen. Iedereen gaat naar school, ze hebben een huis en ze hebben straks voldoende geld met deze nieuwe baan van Freddy. Het hele gezin is blij en dankbaar. En ik? Ik ben ook blij, zo blij voor hen! Dit was hoe ik het wilde, dit is waarvoor ik werk, dit is waarvoor ik hier ben en dit is ook waarom ik denk dat de mensen mij nodig hebben hier. Het zien van de dankbaarheid en het geluk van anderen, dat is wat mij gelukkig maakt.
En er is nog iets wat ik jullie graag wil vertellen. Donderdag ben ik in de gevangenis geweest hier in Iquitos. We moesten erheen om een aantal vaders te laten tekenen voor de DNI van hun kinderen. Uiteraard zijn de gevangenissen hier heel anders dan in Nederland en ik denk dat ik dat ook niet hoef te omschrijven. We ontmoetten de social worker van de gevangenis en we waren meteen geinteresseerd in elkaar. Hij was super enthousiast dat ik social work studeer en vertelde me dat er zoveel werk is hier in Peru voor mensen zoals ik. En ik was geinteresseerd hoe zijn werk eruit zag. Uiteindelijk wilde ik graag een dag met hem meelopen om te zien hoe zijn werk eruit ziet. Ik twijfelde om dit te vragen, aangezien ik toch nog steeds de gringa ben, hem verder nog nooit had ontmoet en ook omdat ik niet goed weet hoe ze hier denken over meeloopdagen. Uiteindelijk toch de stoute schoenen aangetrokken, ik bedoel zo"n kans krijg je niet snel nog een keer! En ja, ik ga dus echt een dag meelopen met de social worker van de gevangenis, hoe tof is dat! Kan het nog niet echt geloven. Ik ben echt super uitgelaten en ben benieuwd hoe het er aan toe zal gaan. Soms komen dingen echt zomaar op je pad.. Erg bijzonder!
Nog iets heel anders, waar ik erg hard om heb gelachen. Zomaar een akkefietje.. Ik stond na m"n werk te wachten op een motorkar en een motorkarrist aan de overkant van de straat was hard aan het roepen en wenken. Ik schudde van nee, waarna ik voor zijn neus in een andere motorkar stapte. Tja, mensen die vragen worden overgeslagen.. Gelukkig kon hij erom lachen.
Ik heb steeds meer de neiging om de mensen hier wat fatsoen aan te leren. Zo trekken ze je bijvoorbeeld ook bijna mee de winkel in, omdat ze altijd hebben wat je zoekt, zonder te weten wat je zoekt. Laatst heb ik wel even duidelijk gezegd dat als hij zich zo gedraagt, dat ik dan juist niet zijn winkel in ga, waarop hij me heel beduust aankeek. En aan de andere kant wil ik ook echt niet de cultuur veranderen. Het is gewoon dat je op een slechte dag dit soort dingen niet erbij kan hebben ;)
Is er meer om te vertellen... nee, dit was het wel weer. Oja toch wel, het water is nu echt aan het zakken en we verwachten volgende week dan eindelijk schoon te kunnen gaan maken en dat onze school weer open kan! Jeeeej.
Wat een positieve dingen allemaal he.. Ik hoop dat jullie met zijn allen meegenieten en dat jullie sponsorgeld nog meer positieve dingen gaat brengen! Dankjulliewel!
Heel veel liefs!
-
06 Juni 2015 - 19:44
Pa En Ma:
Hoy marleen,
Mooi hoor die schooluniformen,goed besteed sponsorgeld.
En nu maar hopen dat ze er niet te snel uitgroeien
Je bent zo wel lekker bezig,en super dat ze nu een beter huisje hebben,en dat die man een betere
baan krijgt.,zo maak je toch het verschil voor ze.
we hopen echt dat je voor het andere sponsorgeld ook nog iets moois kunt realiseren.
Het gaat nu toch echt opkorten,de tijd dat je daar nog bent.
Fijn weer even een blogje,dan beleven wij het ook een beetje mee.
Liefs,Pa en Ma
-
06 Juni 2015 - 21:19
Marieke:
He sis,
Ik ben echt bijzonder trots op je dat je dit voor dit gezin hebt gedaan. Ik ben super blij voor die mensen en voor jou.
Wat gaaf dat je een dag mee mag lopen met die man van de gevangenis!! Ben heel benieuwd wat je daar tegenkomt! Geniet nog even van alle leuke en fijne dingen en hou het nog even vol zonder mij hè;p
-Xx-
Je zussie -
06 Juni 2015 - 22:38
Arwen:
Fantastisch!!!!! -
08 Juni 2015 - 12:08
Oord Jelly:
hallo marleen,
Wat heerlijk voor je dat dit gezin na 3 maanden zo geweldig is geholpen!!
Wat een vreugde! Na gedane arbeid groot feest!
Heerlijk alle dingen die je aanpakt lukken. Ik denk aan psalm 2. Alles gelukt!
Jij ziet het begin en de Heer het einde al!
veel zegen en kijk uit in die gevangenis, blijf dicht bij de sociale werker.
Zegen op je verdere werk.
Jellly. -
09 Juni 2015 - 22:43
Koos:
Fijn dat je voor die mensen daar iets kan doen, in onze ogen is het maar een klein beetje, maar geeft voor jou en die mensen een bijzonder goed gevoel. Ga zo door"succes" met alles, en je verhaal was leuk om te lezen. Tot de volgende keer.
Oom
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
