Manguaré weer open!
Blijf op de hoogte en volg Marleen
19 Juni 2015 | Peru, Iquitos
Allereerst het goede nieuws dat onze school weer open is!! Afgelopen week zijn we open gegaan. Daar ging uiteraard nog wel wat aan vooraf. Er lag een hele modderlaag op de vloer. Met een groot team die bestond uit meelevende ouders, buurtbewoners en collega"s hebben we hard gewerkt om El Manguare weer toonbaar te krijgen. We kwamen veel dode en half levende beesten tegen. Verder kwam een leguaan ons ook een bezoekje brengen en was er zelfs een slang die onze school had gevonden!
Maandag konden we dan eindelijk na 3 maanden onze deuren weer openen. Er waren nog lang niet alle kinderen, maar dat komt omdat de buurt nog steeds onder water staat en sommige kinderen nog niet wisten dat we weer open waren.
Omdat alle spelletjes, puzzels etc. er niet meer uitzagen door het water ben ik met jullie sponsorgeld op pad gegaan met de juffen en Mariel om nieuwe, educatieve spullen in te slaan van stevig materiaal. We hebben een hele hoop kunnen kopen en het mooie is dat de juffen er meteen mee aan de slag zijn gegaan met de kinderen. De kinderen natuurlijk wild enthousiast met alle nieuwe dingen. Memory, hout aan elkaar schroeven of gewoon duplo. Super goed voor de ontwikkeling! Daarnaast hebben ze via de overheid ook educatief materiaal gekregen, wat heel speciaal is, omdat dit normaal nooit aan particuliere scholen gegeven wordt..
Ander goed nieuws, ik heb eindelijk een paar foto's op de blog kunnen krijgen. Hou het in de gaten, er gaan er meer komen!
En dan de familie Vasquez Vasquez.. Alle kinderen komen nog steeds op school, maar helaas blijven ze vaak dagen thuis en als ze naar school komen, komen ze ontzettend vies en onverzorgd naar school. De uniformen zien er niet meer uit. Omdat Nuria en ik wilden weten waarom dat was, gingen we langs hun huis om aan Freddy te vragen waarom dit is en dat het niet is hoe de dingen werken. Eenmaal bij hun huis troffen we mama aan met 2 van de 4 kinderen. Ze wilde weer terugkomen zei ze. Nu ze een huis en eten hebben en de kinderen naar school gaan staat ze weer op de stoep. Dat is wel bijzonder. We hebben haar dan ook heel duidelijk verteld dat ze niet zomaar terug kan komen. Ze moet dan wel haar taken op zich gaan nemen, zoals wassen en voor haar kinderen zorgen. Het ergste van alles is dat ze weer zwanger is! Ze zegt van Freddy, maar de vraag is of dat waar is. Denk je eens in, weer een kind wat honger gaat leiden. Dat doet pijn! Toen we weg gingen begon ze hard te huilen toen ik haar een knuffel gaf. Het voelt zo dubbel! We zijn er nog niet over uit of ze nu echt terug wil komen en moeder wil zijn of dat ze het puur wil omdat Freddy zijn leven weer wat meer op de rails heeft. Ik wil graag het eerste geloven, maar ze liegt helaas alles bij elkaar en het is dus moeilijk om eruit te halen wat haar intenties zijn..
Freddy heeft de baan die hij had aageboden gekregen afgewezen. Hij kreeg daar namelijk maandelijks betaald (veel meer dan 5 sol per dag) en dan zou hij dus een maand zonder geld zitten en dat kon niet volgens hem. Tja, leven van dag tot dag, volgens de latijns amerikaanse cultuur. Je kunt het ze daarom niet kwalijk nemen, maar dat neemt niet weg dat het af en toe frustreert als je zelf bent groot gebracht met het idee dat je altijd naar de toekomst moet kijken. We gaan nu proberen dat hij geld voor een maand leent van iemand, wat hij bij uitbetaling van zijn eerste salaris terug kan betalen. Uiteraard alleen als hij dit ook wil. Het is simpelweg dat hij niet denkt in oplossingen. Ook wil ik graag weer starten met de kickboks met Angel. Het probleem is dat ik ze steeds misloop als ik dingen wil bespreken..
Van jullie sponsorgeld heb ik een tafel en stoelen gekocht voor in hun huis. Nu kunnen ze hun huiswerk maken en aan tafel eten. Ze zijn er erg blij mee! Dank jullie wel!
Ik heb nu bijna al het sponsorgeld uitgegeven. Ongetwijfeld kom ik in deze laatste weken nog wel iets moois tegen, waar ik het laatste geld aan kan uitgeven. En zo niet, gaat het overgebleven geld naar El Manguare en zullen zij het nuttig besteden.
Verder gaat alles zijn gangetje en ben ik bezig met het afronden van mijn schooljaar. Maar hopen dat ik het allemaal gehaald heb;) Is toch moeilijk om schoolwerk bij te houden naast het werken en leven hier. Maar ik heb er wel vertrouwen in! Zoals altijd even heel hard werken aan het eind en op het uur van de deadline alles inleveren.. Op z'n Peruaans dus;) Wat het te laat zijn met alles betreft kan ik beter hier wonen:p
Aankomend weekend is er San Juan, een groot cultuurfeest waarin veel spookverhalen over de jungle centraal staan en uitgebeeld worden door middel van typische Peruaanse dans. Heb er zin in, lekker veel cultuur!
BELANGRIJK:
Vanuit El Manguare is er speciaal een brief geschreven aan alle mensen die mij en daardoor El Manguare gesponsord hebben. Hierbij dus de oproep of je alsjeblieft je emailadres wilt acherlaten bij de reacties. (Ook de mensen waarvan ik de mail al heb, zodat ik niemand vergeet straks). Je krijgt dan ook meteen de nieuwsbrieven van El Manguare doorgestuurd. Zo blijf je op de hoogte, ook nadat ik weer thuis ben.
Nu moeten jullie wel reageren op m'n blog, gnagna..
Heel veel liefs weer vanuit hier!
Maandag konden we dan eindelijk na 3 maanden onze deuren weer openen. Er waren nog lang niet alle kinderen, maar dat komt omdat de buurt nog steeds onder water staat en sommige kinderen nog niet wisten dat we weer open waren.
Omdat alle spelletjes, puzzels etc. er niet meer uitzagen door het water ben ik met jullie sponsorgeld op pad gegaan met de juffen en Mariel om nieuwe, educatieve spullen in te slaan van stevig materiaal. We hebben een hele hoop kunnen kopen en het mooie is dat de juffen er meteen mee aan de slag zijn gegaan met de kinderen. De kinderen natuurlijk wild enthousiast met alle nieuwe dingen. Memory, hout aan elkaar schroeven of gewoon duplo. Super goed voor de ontwikkeling! Daarnaast hebben ze via de overheid ook educatief materiaal gekregen, wat heel speciaal is, omdat dit normaal nooit aan particuliere scholen gegeven wordt..
Ander goed nieuws, ik heb eindelijk een paar foto's op de blog kunnen krijgen. Hou het in de gaten, er gaan er meer komen!
En dan de familie Vasquez Vasquez.. Alle kinderen komen nog steeds op school, maar helaas blijven ze vaak dagen thuis en als ze naar school komen, komen ze ontzettend vies en onverzorgd naar school. De uniformen zien er niet meer uit. Omdat Nuria en ik wilden weten waarom dat was, gingen we langs hun huis om aan Freddy te vragen waarom dit is en dat het niet is hoe de dingen werken. Eenmaal bij hun huis troffen we mama aan met 2 van de 4 kinderen. Ze wilde weer terugkomen zei ze. Nu ze een huis en eten hebben en de kinderen naar school gaan staat ze weer op de stoep. Dat is wel bijzonder. We hebben haar dan ook heel duidelijk verteld dat ze niet zomaar terug kan komen. Ze moet dan wel haar taken op zich gaan nemen, zoals wassen en voor haar kinderen zorgen. Het ergste van alles is dat ze weer zwanger is! Ze zegt van Freddy, maar de vraag is of dat waar is. Denk je eens in, weer een kind wat honger gaat leiden. Dat doet pijn! Toen we weg gingen begon ze hard te huilen toen ik haar een knuffel gaf. Het voelt zo dubbel! We zijn er nog niet over uit of ze nu echt terug wil komen en moeder wil zijn of dat ze het puur wil omdat Freddy zijn leven weer wat meer op de rails heeft. Ik wil graag het eerste geloven, maar ze liegt helaas alles bij elkaar en het is dus moeilijk om eruit te halen wat haar intenties zijn..
Freddy heeft de baan die hij had aageboden gekregen afgewezen. Hij kreeg daar namelijk maandelijks betaald (veel meer dan 5 sol per dag) en dan zou hij dus een maand zonder geld zitten en dat kon niet volgens hem. Tja, leven van dag tot dag, volgens de latijns amerikaanse cultuur. Je kunt het ze daarom niet kwalijk nemen, maar dat neemt niet weg dat het af en toe frustreert als je zelf bent groot gebracht met het idee dat je altijd naar de toekomst moet kijken. We gaan nu proberen dat hij geld voor een maand leent van iemand, wat hij bij uitbetaling van zijn eerste salaris terug kan betalen. Uiteraard alleen als hij dit ook wil. Het is simpelweg dat hij niet denkt in oplossingen. Ook wil ik graag weer starten met de kickboks met Angel. Het probleem is dat ik ze steeds misloop als ik dingen wil bespreken..
Van jullie sponsorgeld heb ik een tafel en stoelen gekocht voor in hun huis. Nu kunnen ze hun huiswerk maken en aan tafel eten. Ze zijn er erg blij mee! Dank jullie wel!
Ik heb nu bijna al het sponsorgeld uitgegeven. Ongetwijfeld kom ik in deze laatste weken nog wel iets moois tegen, waar ik het laatste geld aan kan uitgeven. En zo niet, gaat het overgebleven geld naar El Manguare en zullen zij het nuttig besteden.
Verder gaat alles zijn gangetje en ben ik bezig met het afronden van mijn schooljaar. Maar hopen dat ik het allemaal gehaald heb;) Is toch moeilijk om schoolwerk bij te houden naast het werken en leven hier. Maar ik heb er wel vertrouwen in! Zoals altijd even heel hard werken aan het eind en op het uur van de deadline alles inleveren.. Op z'n Peruaans dus;) Wat het te laat zijn met alles betreft kan ik beter hier wonen:p
Aankomend weekend is er San Juan, een groot cultuurfeest waarin veel spookverhalen over de jungle centraal staan en uitgebeeld worden door middel van typische Peruaanse dans. Heb er zin in, lekker veel cultuur!
BELANGRIJK:
Vanuit El Manguare is er speciaal een brief geschreven aan alle mensen die mij en daardoor El Manguare gesponsord hebben. Hierbij dus de oproep of je alsjeblieft je emailadres wilt acherlaten bij de reacties. (Ook de mensen waarvan ik de mail al heb, zodat ik niemand vergeet straks). Je krijgt dan ook meteen de nieuwsbrieven van El Manguare doorgestuurd. Zo blijf je op de hoogte, ook nadat ik weer thuis ben.
Nu moeten jullie wel reageren op m'n blog, gnagna..
Heel veel liefs weer vanuit hier!
-
19 Juni 2015 - 12:11
Arie:
Hee zus,
Wat een interessant verhaal weer, top! Mooi dat het water weer is gezakt en dat jullie met man en macht de school hebben schoongemaakt! Ook fijn dat je met het sponsorgeld goede bijdragen kunt leveren aan deze school! Blijkbaar is het zelfs de Peruaanse overheid opgevallen dat er zoveel mooie dingen gebeuren in Iquitos ;-)
Wat een gedoe met die familie, zeg! Ik geloof wel wat je zegt over Freddy: gewoon gewend om van dag tot dag te leven. Wat je nu hebt, kun je nu gebruiken. Apart hè! Hier is het voor de meeste mensen zo normaal dat je iedere maand betaald krijgt en er tussendoor verstandig mee omgaat. Zij hebben gewoon niet dat besef! Bizar ook dat zij dan weer zwanger is, waarbij je niet eens weet wie dat heeft 'veroorzaakt'.. ook daarin geen besef voor de lange termijn. Leuk, ik ben benieuwd naar de brief!
@Lezers: laten jullie ook aan Marleen weten hoe leuk je het vindt dat ze deze verhalen schrijft? Ik weet uit ervaring hoe demotiverend het kan werken als je - na hard en enthousiast schrijven - nauwelijks respons krijgt. Het wordt zeker gewaardeerd! En ze moet straks natuurlijk wel zin hebben om weer naar Nederland te komen! :)
Dikke kus van je broer! -
19 Juni 2015 - 15:22
Arwen:
Daar ben ik weer hoor, moet gewoon reageren. Ik word zo enthousiast van je verhalen; jij en het sponsorgeld maken zo'n verschil voor deze mensen. Schrijnend om te lezen die latijns amerikaanse manier van leven...weer een baby...jemig!
Succes met je afronding!! -
19 Juni 2015 - 19:35
Pa En Ma:
Hoi Mar,
eindelijk ben je weer eens in de lucht met een nieuwe blog.
Geweldig al die ontwikkelingen ineens.
misschien kan jij de rest van het sponsorgeld gebruiken om Freddy en gezin echt goed op de rit te zetten.( voorschot van salaris en hem leren hoe met een maandsalaris om te gaan.).
Wat apart dat mama opeens weer boven water komt, laat deze mensen maar zelf beslissen, maar houdt wel de boel goed in de gaten, (als kinderen vies zijn en niet naar school komen is dit wel een signaal.) hoe denkt Freddy hierover?
Fijn dat de school weer gebruikt kan worden. zal wel weer wennen zijn. veel armoede en toch saamhorigheid. prachtig!!
Nu Mar, nog even de puntjes op de i, en we hopen spoedig tot ziens. Doe je best.
Pa en Ma
-
22 Juni 2015 - 15:23
Tante Grietje:
Hallo stoere nicht,
Fijn dat je allemaal leuke dingen kunt melden, we hebben ook genoeg droevige dingen gelezen.
Je gaat nu toch aftellen, je bent vast helemaal veramerikaanst, het zal best weer wennen zijn thuis,nu besef je pas hoe goed en fijn je het thuis hebt.
Nou nog even de laatste loodjes.
Sterkte en succes verder Groetjes van De Buurtbewoners -
22 Juni 2015 - 21:35
Corrie:
Hoi Marleen,
Wat is het leuk om weer een stuk van je te lezen, wat je meemaakt en wat je allemaal doet en beleeft
Ik heb een grote bewondering voor je hoe je daar je werk /stage doet in zo`n ver land als Peru. Knap van je Leuk dat je zoveel kan doen met het sponsorgeld en wat het betekend voor de school en ook voor de familie. Die zullen je nooit meer vergeten.
Groetjes Corrie
-
25 Juni 2015 - 06:39
Lies Verweij:
he Marleen, leuk om je gisteren ff 'real' te zien op skype bij je ma! Je ziet er goed uit!
Wat zal je alles gaan missen straks! Wens je nog mooie laatste weken toe!
Hoop dat de situatie in Freddies gezin stabieler zal worden, dan zal je ook zeker geruster weer weggaan! We zullen daar voor bidden.
Liefs van de buren -
27 Juni 2015 - 07:48
Jelly Oord:
Marleen,
Als ik het goed lees heb je weer menig teleurstelling doorgemaakt.
wat jammer als je je zo in zet en een paar weken later kan je weer opnieuw beginnen.
Voor de mensen zo ver zijn als jij zelf is een hele omslag van denken.
Ik herken er ook bewoners van het kreekpad in!!!
Gewoon een baan weigeren omdat je pas aan het eind van de maand betaald krijgt!
Ik begrijp het wel maar hebben ze daar geen voorschot?
Als je weigert heb je ook niets! De school weer schoon, gelukkig daar zijn ze wel enthousiaist!
Ik vindt het knap hoor meid zoals jij je staande houdt.
Nog even en dan zit het er op voor jou! Gods zegen meid, sterkte in alles.
Jelly
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
