Alweer de laatste blog vanuit Iquitos!
Blijf op de hoogte en volg Marleen
19 Juli 2015 | Peru, Iquitos
Lieve mensen,
Allereerst wil ik melden dat ik tot nu toe nog steeds geen geinteresseerden heb gehoord voor de bedankbrief. Dat valt ons wel wat tegen aangezien Mariel er moeite in heeft gestoken.
Dankjewel voor jullie reacties. Even een speciaal bedankje aan mijn excollega's Arwen, Corrie en Jellie! Echt leuk dat jullie mijn blog lezen en reageren!
Misschien mensen, kunnen jullie je niet inbeelden hoeveel jullie reacties en interesse ons kunnen bemoedigen hier aan de andere kant van de wereld..
Met alleen geld komen we er ook niet toch?!
Over de laatste weken..
Alle kinderen op Manguare zijn nagekeken door dokters en hebben een parasietenkuur gekregen. We wachten nu op de uitslagen van de testen..
Tot mijn verrassing werd ik gevraagd om een dag les te geven, omdat de juf er niet kon zijn die dag. Aangezien ik altijd in ben voor uitdagingen heb ik deze kans meteen aangegrepen en ja gezegd. Daar stond ik dan om 7 uur 's morgens de kinderen op te wachten. Ontbijt gegeven, tandjes gepoetst en toen begon het echte werk. Het heeft me bloed, zweet en bijna tranen gekost haha. Bijna alle kinderen zijn probleemkinderen en dat merk je op zo'n dag als je er allee voor staat ineens extra goed! Uiteindelijk vond ik het een superleuke uitdaging, maar weet ik ook meteen dat ik de goede keus heb gemaakt wat betreft mijn opleiding. Ik zou echt geen juf kunne zijn! Geef mij maar sociaal werk! Natuurlijk speelde het feit dat mijn Spaans nog lang niet vloeiend is ook een rol hierin. Je kunt dan net niet zeggen wat je wilt.. Ik was daarom ook blij dat Mariel me kwam helpen ;) Respect voor kleuterjuffen is weer driedubbel gestegen!
Ook is de laatste campagne die ik meemaak dit weekend. Toch wel gek! Hopen op een hele hoop mensen! Dat zou toch wel een leuke afsluiting zijn!
Op Christo Redentor gaat alles zijn gangetje. Er zijn al veel kinderen zo ver dat ze niet meer met ons hoeven te leren lezen. Zij komen nu om begrijpend lezen te oefenen. Uiteraard zijn er nog zat die nog niet alle letters kennen en er zijn ook een aantal kinderen die echt niet vooruit gaan. Die blijven straks zitten of gaan nog een jaartje terug naar de kleuterklas. Daar wordt nog over besloten..
De familie Vasquez Vasquez is nog steeds niet helemaal op de rails. Inmiddels woont moeder weer bij hen in en het positieve is dat zij kookt en wast voor de familie, wat ze daarvoor nooit deed. Minder leuk is dat de kinderen met smoesjes thuis blijven. Ze zijn om de haveklap 'ziek'. Nuria en/of ik gaan er binnenkort weer achteraan.. Deze mensen hier in Iquitos, daar wordt je toch af en toe wel moe van hoor. Ze zijn zo passief! Je blijft maar achter hun kont aanrennen..
Ik ben een aantal dagen in de gevangenis geweest. Toffe ervaring. Zo anders dan in Nederland! Gaaf om te zien hoe het sociale werk er hier in de gevangenis aan toe gaat..
Waar de dieren hier in de tuin ineens vandaan komen, geen idee! Maar er zijn laatst een aantal slangen gevonden bij de buren en wij hebben hier ook al 4 tarantula's (vogelspinnen) gehad in 1 week tijd. Ik zat lekker m'n boekje te lezen buiten, komt er zo een voor m'n voeten langsrennen en gisterenavond liep ik van mijn kamer naar de keuken en rende er eentje over m'n voet heen. Ook een goede avond! Gelukkig loop ik altijd op blote voeten;p Ze zijn wel heel lekker zacht, dat scheelt. Jammer dat ik hem dood moest maken, want het zijn prachtige spinnen! Maar er zijn ook kinderen, dus toch maar beter wel doen..
Na een aantal weken al last van buikkrampen te hebben ben ik even naar de dokter gegaan. Blijkt dat ik vanalles heb, omdat ik veel te weinig drink. Nu dus flink aan de antibiotica en andere troep.. M'n buikpijn is er in ieder geval nog niet minder van geworden, maar we geven het de tijd :)
Tja en dan als laatste. Ik heb om precies te zijn nog 2 weken en 4 dagen in Iquitos en dan vlieg ik 6 augustus alweer naar Lima! Ik kan het niet geloven, echt niet! De tijd is echt gevlogen! Het lijkt net of ik nog maar een maandje thuis weg ben.
Vanaf Lima hoop ik dan nog even snel langs Ica, Huacachina en Paracas te rennen om vervolgens rap weer terug naar Lima te reizen om mijn terugvlucht naar Nederland niet te missen.
Omdat dit mijn laatste blog vanuit Iquitos is hieronder een hele waslijst met bijzondere dingen van hier:
Eten en drinken:
- Er wordt hier sap gemaakt van fruit uiteraard, maar ook bijvoorbeeld van Aloe vera en van mais. Wat allebei ook erg lekker is!
- Ze drinken deze sapjes uit boterhamzakjes. Lekker makkelijk om mee te nemen..
- Ook hier is eten geen gezelligheidsding, het is eten zo snel je kunt en hem dan weer peren om plaats te maken voor de anderen.
- De restaurants in Iquitos bestaan voor ik denk zo'n 90% uit Chifa's. Restaurants waar je vooral chaufa (type rijst) met kip kunt krijgen.
- Zelf koken is in praktijk duurder dan elke dag uit eten gaan.
- Wat je op elke hoek van de straat kunt vinden is Aguaje. Het typische fruit van Iquitos wat met zout wordt gegeten. Echt zo droog als hop. Daar moet je echt mee opgroeien, zoals wij met drop..
Onderwijs:
- Je hebt heel veel geluk als je iemand tegenkomt die een gesprek in het Engels kan voeren. Die bestaan er bijna niet in Iquitos.
- De docenten Engels zitten ongeveer op het niveau van een kind van de derde klas van de middelbare school.
- Voor bijna alles wordt een vrije dag ingelast en een feestje gevierd. Zoals bijvoorbeeld de dag van de leraren.
- De mensen kopen alles op afbetaling en begrijpen niet dat het dan 3 keer zo duur is dan wanneer je iets langer spaart en het in 1x koopt. Sparen staat hier sowieso niet in het woordenboek.
- Iedereen droomt van een goede baan en vooruitgang in het leven, maar er zijn er maar enkele die daar daadwerkelijk iets voor willen doen.
- Er zijn nog steeds heel veel mensen zonder identiteitspapieren, waardoor zij niet naar school kunnen en veel mensen onderontwikkeld zijn.
Klimaat:
- Aangezien we in de jungle zitten komen er allerlei beesten zoals slangen, salamanders, buidelratten, vuurvliegjes en vogelspinnen een bezoekje brengen. Dat maakt in ieder geval dat je jezelf niet alleen gaat voelen :)
- Het hele jaar is het bloedjeheet (30-40 graden)
- In het regenseizoen komt de rivier de stad in en overspoelt een deel van de huizen, wat ervoor zorgt dat er veel ziekte is en er veel kinderen verdrinken.
- Het weer is super onvoorspelbaar. Soms is het stralend weer en begint het ineens te storten en soms is het de hele dag een grijze lucht en komt er niets uit.
Verkeer:
- Op de weg is het een grote bende. Zo chaotisch als het maar zijn kan. De meesten hebben hun rijbewijs hier gekocht. Dit is dan ook duidelijk te merken op de weg. Er zijn geen regels en je mag dus van alle kanten inhalen. Als je naar rechts gaat wapper je met je hand en ga je zonder te kijken meteen naar rechts. Soms nog voordat je je hand hebt laten wapperen. Persoonlijk vind ik het een leuke uitdaging om aan het verkeer deel te nemen..
Het dagelijkse leven:
- Bijna alle mensen hebben wel een tijdje in een straatbende gezeten. Dat is heel normaal hier.
- Is er iemand overleden? Dan komen alle vrienden en familie langs om zich met zijn allen te bezatten naast de kist van de overlevende. De volgende dag wordt de overledene begraven en vergeten.
- 60% van de meisjes tot 12 jaar is weleens aangerand of verkacht. Bij de volwassen vrouwen is dit 80%.
- Iedereen zit buiten voor zijn huis, vooral omdat ze dan alles in de gaten kunnen houden en omdat ze niets anders te doen hebben. In verband met de grote werkloosheid zitten veel mensen noodgedwongen thuis.
- Met de bus gaan kost in Iquitos 1 sol. Je kunt dan heel de stad door als je wil. Ook voor 1 halte verder betaal je 1 sol. Het maakt het wel makkelijk natuurlijk ;)
- Veel kinderen worden door hun ouders de straat op gestuurd om dingen te verkopen. Sommige ouders hoeven daardoor zelf niks te doen en hangen de hele dag thuis niets te doen.
- De politie is zo corrupt als de pest en kent alle bendes van Iquitos en speelt (soms) onder een hoedje met hen.
- De gevangenis zit vooral vol met drugsgerelateerde delinquenten en met verkrachters.
- Op tijd komen. Wat is dat?
Buitenlanders:
- Door de komst van Colombianen wordt Iquitos steeds minder veilig.
- Als buitenlander kun je alleen thuis in je eigen huis rust ervaren. Overal op straat wordt je lastiggevallen en aangestaard.
- Je betaalt overal te veel als je de prijzen niet kent.
- Iquitenen begrijpen bij voorbaat al niet wat je zegt, omdat je buitenlands bent.
- Als je de politie nodig hebt zijn ze vooral geinteresseerd in hoe lang je nog in Iquitos bent en wat je plannen voor het weekend zijn. Wat er is gebeurd hoeven ze niet te weten, want daar doen ze toch niets mee.
Zoals jullie zien ben ik aardig wat te weten gekomen over Iquitos in de tijd dat ik hier heb gezeten en dan heb ik de helft nog niet eens opgeschreven!
Iquitos, DE junglestad van Peru, alleen maar bereikbaar per boot of vliegtuig. Een stad met absoluut een eigen karakter en een hele eigen cultuur. Een stad waar ik stiekem verliefd op ben geworden!
Helaas heb ik geen tijd meer over om nog meer over Iquitos te weten te komen en te leren.. Maar wat een enorm toffe ervaring was dit!! Dankbaar dat ik deze mogelijkheid heb gekregen en blij dat ik deze uitdaging ben aangegaan! Erg blij en trots dat ik mijn stage met een 8 heb afgerond en dat in een Spaanstalig land! Ik zeg: op naar mijn laatste jaar!
2,5 week heb ik nog om me voor te bereiden op mijn afscheid. Iquitos is echt een thuis geworden. Ik kan het moeilijk loslaten, al kijk ik er ook naar uit om jullie allemaal weer te zien en alles in real life te vertellen en te horen wat jullie in Nederland in de tussentijd allemaal hebben uitgespookt!
Een deel van mijn hart zal voor altijd hier in Iquitos achterblijven..
Allereerst wil ik melden dat ik tot nu toe nog steeds geen geinteresseerden heb gehoord voor de bedankbrief. Dat valt ons wel wat tegen aangezien Mariel er moeite in heeft gestoken.
Dankjewel voor jullie reacties. Even een speciaal bedankje aan mijn excollega's Arwen, Corrie en Jellie! Echt leuk dat jullie mijn blog lezen en reageren!
Misschien mensen, kunnen jullie je niet inbeelden hoeveel jullie reacties en interesse ons kunnen bemoedigen hier aan de andere kant van de wereld..
Met alleen geld komen we er ook niet toch?!
Over de laatste weken..
Alle kinderen op Manguare zijn nagekeken door dokters en hebben een parasietenkuur gekregen. We wachten nu op de uitslagen van de testen..
Tot mijn verrassing werd ik gevraagd om een dag les te geven, omdat de juf er niet kon zijn die dag. Aangezien ik altijd in ben voor uitdagingen heb ik deze kans meteen aangegrepen en ja gezegd. Daar stond ik dan om 7 uur 's morgens de kinderen op te wachten. Ontbijt gegeven, tandjes gepoetst en toen begon het echte werk. Het heeft me bloed, zweet en bijna tranen gekost haha. Bijna alle kinderen zijn probleemkinderen en dat merk je op zo'n dag als je er allee voor staat ineens extra goed! Uiteindelijk vond ik het een superleuke uitdaging, maar weet ik ook meteen dat ik de goede keus heb gemaakt wat betreft mijn opleiding. Ik zou echt geen juf kunne zijn! Geef mij maar sociaal werk! Natuurlijk speelde het feit dat mijn Spaans nog lang niet vloeiend is ook een rol hierin. Je kunt dan net niet zeggen wat je wilt.. Ik was daarom ook blij dat Mariel me kwam helpen ;) Respect voor kleuterjuffen is weer driedubbel gestegen!
Ook is de laatste campagne die ik meemaak dit weekend. Toch wel gek! Hopen op een hele hoop mensen! Dat zou toch wel een leuke afsluiting zijn!
Op Christo Redentor gaat alles zijn gangetje. Er zijn al veel kinderen zo ver dat ze niet meer met ons hoeven te leren lezen. Zij komen nu om begrijpend lezen te oefenen. Uiteraard zijn er nog zat die nog niet alle letters kennen en er zijn ook een aantal kinderen die echt niet vooruit gaan. Die blijven straks zitten of gaan nog een jaartje terug naar de kleuterklas. Daar wordt nog over besloten..
De familie Vasquez Vasquez is nog steeds niet helemaal op de rails. Inmiddels woont moeder weer bij hen in en het positieve is dat zij kookt en wast voor de familie, wat ze daarvoor nooit deed. Minder leuk is dat de kinderen met smoesjes thuis blijven. Ze zijn om de haveklap 'ziek'. Nuria en/of ik gaan er binnenkort weer achteraan.. Deze mensen hier in Iquitos, daar wordt je toch af en toe wel moe van hoor. Ze zijn zo passief! Je blijft maar achter hun kont aanrennen..
Ik ben een aantal dagen in de gevangenis geweest. Toffe ervaring. Zo anders dan in Nederland! Gaaf om te zien hoe het sociale werk er hier in de gevangenis aan toe gaat..
Waar de dieren hier in de tuin ineens vandaan komen, geen idee! Maar er zijn laatst een aantal slangen gevonden bij de buren en wij hebben hier ook al 4 tarantula's (vogelspinnen) gehad in 1 week tijd. Ik zat lekker m'n boekje te lezen buiten, komt er zo een voor m'n voeten langsrennen en gisterenavond liep ik van mijn kamer naar de keuken en rende er eentje over m'n voet heen. Ook een goede avond! Gelukkig loop ik altijd op blote voeten;p Ze zijn wel heel lekker zacht, dat scheelt. Jammer dat ik hem dood moest maken, want het zijn prachtige spinnen! Maar er zijn ook kinderen, dus toch maar beter wel doen..
Na een aantal weken al last van buikkrampen te hebben ben ik even naar de dokter gegaan. Blijkt dat ik vanalles heb, omdat ik veel te weinig drink. Nu dus flink aan de antibiotica en andere troep.. M'n buikpijn is er in ieder geval nog niet minder van geworden, maar we geven het de tijd :)
Tja en dan als laatste. Ik heb om precies te zijn nog 2 weken en 4 dagen in Iquitos en dan vlieg ik 6 augustus alweer naar Lima! Ik kan het niet geloven, echt niet! De tijd is echt gevlogen! Het lijkt net of ik nog maar een maandje thuis weg ben.
Vanaf Lima hoop ik dan nog even snel langs Ica, Huacachina en Paracas te rennen om vervolgens rap weer terug naar Lima te reizen om mijn terugvlucht naar Nederland niet te missen.
Omdat dit mijn laatste blog vanuit Iquitos is hieronder een hele waslijst met bijzondere dingen van hier:
Eten en drinken:
- Er wordt hier sap gemaakt van fruit uiteraard, maar ook bijvoorbeeld van Aloe vera en van mais. Wat allebei ook erg lekker is!
- Ze drinken deze sapjes uit boterhamzakjes. Lekker makkelijk om mee te nemen..
- Ook hier is eten geen gezelligheidsding, het is eten zo snel je kunt en hem dan weer peren om plaats te maken voor de anderen.
- De restaurants in Iquitos bestaan voor ik denk zo'n 90% uit Chifa's. Restaurants waar je vooral chaufa (type rijst) met kip kunt krijgen.
- Zelf koken is in praktijk duurder dan elke dag uit eten gaan.
- Wat je op elke hoek van de straat kunt vinden is Aguaje. Het typische fruit van Iquitos wat met zout wordt gegeten. Echt zo droog als hop. Daar moet je echt mee opgroeien, zoals wij met drop..
Onderwijs:
- Je hebt heel veel geluk als je iemand tegenkomt die een gesprek in het Engels kan voeren. Die bestaan er bijna niet in Iquitos.
- De docenten Engels zitten ongeveer op het niveau van een kind van de derde klas van de middelbare school.
- Voor bijna alles wordt een vrije dag ingelast en een feestje gevierd. Zoals bijvoorbeeld de dag van de leraren.
- De mensen kopen alles op afbetaling en begrijpen niet dat het dan 3 keer zo duur is dan wanneer je iets langer spaart en het in 1x koopt. Sparen staat hier sowieso niet in het woordenboek.
- Iedereen droomt van een goede baan en vooruitgang in het leven, maar er zijn er maar enkele die daar daadwerkelijk iets voor willen doen.
- Er zijn nog steeds heel veel mensen zonder identiteitspapieren, waardoor zij niet naar school kunnen en veel mensen onderontwikkeld zijn.
Klimaat:
- Aangezien we in de jungle zitten komen er allerlei beesten zoals slangen, salamanders, buidelratten, vuurvliegjes en vogelspinnen een bezoekje brengen. Dat maakt in ieder geval dat je jezelf niet alleen gaat voelen :)
- Het hele jaar is het bloedjeheet (30-40 graden)
- In het regenseizoen komt de rivier de stad in en overspoelt een deel van de huizen, wat ervoor zorgt dat er veel ziekte is en er veel kinderen verdrinken.
- Het weer is super onvoorspelbaar. Soms is het stralend weer en begint het ineens te storten en soms is het de hele dag een grijze lucht en komt er niets uit.
Verkeer:
- Op de weg is het een grote bende. Zo chaotisch als het maar zijn kan. De meesten hebben hun rijbewijs hier gekocht. Dit is dan ook duidelijk te merken op de weg. Er zijn geen regels en je mag dus van alle kanten inhalen. Als je naar rechts gaat wapper je met je hand en ga je zonder te kijken meteen naar rechts. Soms nog voordat je je hand hebt laten wapperen. Persoonlijk vind ik het een leuke uitdaging om aan het verkeer deel te nemen..
Het dagelijkse leven:
- Bijna alle mensen hebben wel een tijdje in een straatbende gezeten. Dat is heel normaal hier.
- Is er iemand overleden? Dan komen alle vrienden en familie langs om zich met zijn allen te bezatten naast de kist van de overlevende. De volgende dag wordt de overledene begraven en vergeten.
- 60% van de meisjes tot 12 jaar is weleens aangerand of verkacht. Bij de volwassen vrouwen is dit 80%.
- Iedereen zit buiten voor zijn huis, vooral omdat ze dan alles in de gaten kunnen houden en omdat ze niets anders te doen hebben. In verband met de grote werkloosheid zitten veel mensen noodgedwongen thuis.
- Met de bus gaan kost in Iquitos 1 sol. Je kunt dan heel de stad door als je wil. Ook voor 1 halte verder betaal je 1 sol. Het maakt het wel makkelijk natuurlijk ;)
- Veel kinderen worden door hun ouders de straat op gestuurd om dingen te verkopen. Sommige ouders hoeven daardoor zelf niks te doen en hangen de hele dag thuis niets te doen.
- De politie is zo corrupt als de pest en kent alle bendes van Iquitos en speelt (soms) onder een hoedje met hen.
- De gevangenis zit vooral vol met drugsgerelateerde delinquenten en met verkrachters.
- Op tijd komen. Wat is dat?
Buitenlanders:
- Door de komst van Colombianen wordt Iquitos steeds minder veilig.
- Als buitenlander kun je alleen thuis in je eigen huis rust ervaren. Overal op straat wordt je lastiggevallen en aangestaard.
- Je betaalt overal te veel als je de prijzen niet kent.
- Iquitenen begrijpen bij voorbaat al niet wat je zegt, omdat je buitenlands bent.
- Als je de politie nodig hebt zijn ze vooral geinteresseerd in hoe lang je nog in Iquitos bent en wat je plannen voor het weekend zijn. Wat er is gebeurd hoeven ze niet te weten, want daar doen ze toch niets mee.
Zoals jullie zien ben ik aardig wat te weten gekomen over Iquitos in de tijd dat ik hier heb gezeten en dan heb ik de helft nog niet eens opgeschreven!
Iquitos, DE junglestad van Peru, alleen maar bereikbaar per boot of vliegtuig. Een stad met absoluut een eigen karakter en een hele eigen cultuur. Een stad waar ik stiekem verliefd op ben geworden!
Helaas heb ik geen tijd meer over om nog meer over Iquitos te weten te komen en te leren.. Maar wat een enorm toffe ervaring was dit!! Dankbaar dat ik deze mogelijkheid heb gekregen en blij dat ik deze uitdaging ben aangegaan! Erg blij en trots dat ik mijn stage met een 8 heb afgerond en dat in een Spaanstalig land! Ik zeg: op naar mijn laatste jaar!
2,5 week heb ik nog om me voor te bereiden op mijn afscheid. Iquitos is echt een thuis geworden. Ik kan het moeilijk loslaten, al kijk ik er ook naar uit om jullie allemaal weer te zien en alles in real life te vertellen en te horen wat jullie in Nederland in de tussentijd allemaal hebben uitgespookt!
Een deel van mijn hart zal voor altijd hier in Iquitos achterblijven..
-
19 Juli 2015 - 02:57
Marielle:
mooi stukje Marleen, ik moest er vaak om gniffelen.
Ik kan je zeggen dat wij je hier zeker gaan mensen. Je hebt het goed gedaan.
Maar we gaan elkaar zeker nog vaker zien!
Liefs
-
19 Juli 2015 - 02:59
Marielle:
Leuk die automatische spellingcontrole. Ik bedoel dus missen en niet mensen! ;) -
19 Juli 2015 - 02:59
Marielle:
Leuk die automatische spellingcontrole. Ik bedoel dus missen en niet mensen! ;) -
19 Juli 2015 - 13:45
Hennie:
Hey Marleen,
Wat een verhaal zeg.
En wat leuk.
Dat word dus wel aftellen voor jou.
Daar zijn wij ook mee bezig.
Het gaat nu hard.
Voor je het weet ben je weer op Nederlandse bodem.
En kun je gaan bijkomen van de fantastische stage.
Tot dan.
Groetjes,
Maarten en Hennie -
19 Juli 2015 - 21:17
Arie En Jo:
Hee lieve zus,
Eerlijk is eerlijk, met zo’n lang verhaal maak je het ons ook niet makkelijk om te reageren. Want waar moet je nou beginnen joh?!
We zijn blij dat je bijna weer terug komt naar Nederland! Want we zijn ook heel benieuwd naar je ervaringen en de verhalen daarover! En ergens voelt het toch wel veiliger als je in de buurt bent ;-) Pa en ma zijn trouwens op vakantie en ze hebben de wifi daar nog niet ontdekt, dus daarom reageren ze waarschijnlijk niet of (veel) later..
Ja, die mensen daar, dat blijft een dingetje! Maar straks in Nederland zal je jezelf wel verbazen hoeveel mensen er dan constant achter je aan rennen. Dan kom je terug in de westerse gejaagde wereld en denk je nog weleens met heimwee terug aan die basishouding van de Peruanen! Leuk van het juf zijn en je gevangenis bezoekjes, horen we graag nog eens meer over! En al die feiten over daar zijn erg leuk om te lezen. We hebben gesmuld van je verhaal!
Ow, en natuurlijk zijn wij in voor een bedankbrief! Kun je die niet gewoon opsturen naar al je sponsors? Niet iedereen reageert altijd..
Hasta pronto!
Liefs,
Arie en Jo -
20 Juli 2015 - 08:10
Corrie:
Hoi Marleen,
je "laatste" brief gelezen, en weer een bijzondere brief met alle omschrijvingen hoe het daar toe gaat. Mijn bewondering voor je is hierdoor alleen nog groter geworden (kan eigenlijk niet want deze is enorm) , hoe je je staande heeft weten te houden als jonge dame.
Wat zal het ook vreemd zijn als je weer in Nederland bent en je hoort mensen om je heen om hele kleine zaken zich druk maken of moeilijk doen. Dit zal een hele omschakeling voor je worden/zijn.
Ik kan me ook voorstellen dat je met pijn in je hart afscheid neemt van iedereen waar je een band mee hebt gekregen, je hebt zo intensief geleefd en je in gezet voor de kinderen en ouderen.
Hoop dat als je terug in Nederland ben en je een keer naar het kreekpad komt em te vertellen .
Geniet nog van je laatste weken .
groetjes Corrie
-
20 Juli 2015 - 14:19
Marlene De Jong:
Wat een mooi en boeiend verslag Marleen.
Je hebt nu echt eens verwoord, hoe je Iquitos ervaren hebt en hoe je het ziet. En ook wel hoe ik het zie, dus dat is mooi.
Je beschrijvingen zijn soms erg ontroerend en zoals ik het lees, is het niet de laatste keer dat je in Iquitos bent. Je zult vast nog eens terug gaan.
Zelf ben ik er ook altijd graag naar toe gegaan, alleen mijn onrust en het thuisfront, heeft ervoor gezorgd dat ik ook wel weer naar huis terug wilde.
Het zou fijn zijn om elkaar eens te ontmoeten en weer bij te kletsen. Te roddelen over mijn dochter en kleindochters en niet. Te vergeten mijn Peruaanse schoonzoon. ( ha, ha).
Ik wens je nog een hele fijne tijd in Iquitos toe, een fijne periode in Lima en omgeving, maar vooral een rustige vlucht. Wil je mijn lieverds allemaal een dikke knuffel geven en vraag maar aan Yel of ze jou een knuffel van mij geeft. -
21 Juli 2015 - 10:03
Dianne:
Woehoeee, counting down!
Ben zooo benieuwd naar al je foto's en verhalen.
Gelukkig heb ik door je blogs al wel deels een beeld gekregen van Iquitos, maar ik wil meer horen.
Tot snel chick!
Xxxx -
21 Juli 2015 - 23:54
Koos:
Bijzonder aangenaam om te lezen hoe je je verhaal heb geschreven. Nog even en dan is het zover, afscheid nemen zal moeilijk zijn maar zo is het leven nu eenmaal. Zodra je daar weg bent is het verleden tijd, de herinneringen blijven en wij zien uit naar je terugkomst hier. Wij hebben met je mee geleefd en hopen en wensen je een veilige thuiskomst, en zullen je hier een warm welkom geven!
Tot zo Marleen
Je oom. -
23 Juli 2015 - 10:08
Alja De Ruiter:
Dag Marleen,
Wat heb je een prachtig logboek bijgehouden! Sinds februari volg ik je verhalen en ik heb veel bewondering voor wat je hebt gedaan! Een ervaring voor het leven.
Sterkte bij het afscheid en een goede terugreis!
Hartelijke groeten,m
Alja de Ruiter
-
25 Juli 2015 - 08:31
Jelly Oord:
Hoi Marleen!
Wat een verhaal, je kan wel een boek gaan schrijven over al je ervaringen. Ik heb je in gedachten gezien als ik het las dus je schrijft heel beeldend. Wat een ervaringen en lessen die je in een half jaar hebt gehad. Het klasje, de familie lijkt het kreekpad wel, de gevangenis die zal wel heel erg verschillen van de Nederlandse bajes, de vreselijk spin over je been, ik was al lang weg geweest met het eerste vliegtuig, jij moet nog even doordrinken voor je buikkrampen, wel lekkere drankjes maar is alles daar wel hygienisch? Het verkeer daar moet ik aan gaan denken als ik hier op mijn brommer stap en dan me erger aan iemand die aan de verkeerde kant rijdt, en wat een moraal daar!! Niet dus, toch zoals je het beschrijft, het bezatten en bendes e.d. kom je ook bij ons tegen op kleinere schaal natuurlijk maar als je het goed hebt zie je dat niet in Nederland. Vreselijk wat een leven hebben die vrouwen daar, de cijfers klonken me naar in de oren als je hoort dat er zoveel zedendelicten plaatsvinden. Ik heb een programma gezien over een voorganger van een kerk die met een groepje mensen ging bidden voor deze dingen en bleven bidden tot ze het resultaat zagen van hun gebeden 24 uur per dag! De hele stad veranderde in een oase van rust, eten en drinken in overvloed, geen cafe's meer criminaliteit verdwenen, en het grootste gedeelte van de inwoners zaten veel in de kerk, mannen pakten hun taak als vader op enz. Er kwam werk!Het gebed van een rechtvaardige vermag veel! Marleen je hebt je geweldig ingezet en natuurlijk zul je alles gaan missen, maar de Spinnen hopelijk niet!
Nog even en dan alweer terug. Je ouders en familie zal er erg blij om zijn! groet v Jelly -
27 Juli 2015 - 11:52
Familie Mauritz:
Ha Marleen!!
Wat een verhaal weer... We hebben met je meegeleefd en hebben bewondering voor wat je allemaal daar doet en hebt gedaan. Maar we vinden het toch ook wel een prettig idee dat je over niet te lange tijd weer in ons landje bent! Super dat je je stage met zo'n mooi cijfer hebt afgerond.
Deze ervaring neem je voor altijd mee.
Sterkte met afscheid nemen en tot gauw!!
Groetjes van ons allemaal XXX
-
01 Augustus 2015 - 21:38
Je Familie:
Ha dochter en zus,
omdat pa en ma niet in de gelegenheid waren een berichtje op je blog te zetten, doe ik het maar. En dan ook namens ons dan natuurlijk. Heel fijn dat we zo af en toe nog skype contact kunnen hebben, vooral nu we niet meer kunnen appen! ;) dat mis ik wel hoor! toch het idee dat je nog een beetje dichtbij bent. Ik ben super trots op je! Je doet het dan toch maar. Een grote stap in het onzekere... ook nog es helemaal alleen. Super knap. En wat een mooie, rijke en leuke ervaring doe jij op! We leven altijd met je mee. En je hebt er nu ook weer een heel mooi blog van gemaakt. Als je thuis komt, kun je wel in een of ander blad columns gaan schrijven over je ervaringen! Ik denk dat het veel gelezen gaat worden.
Inmiddels zijn pa en ma en de rest weer thuis. veilig en wel. Dus dan weet je dat ook gelijk. Ze hebben het super naar hun zin gehad, maar baalden dat ze geen contact met je konden hebben. Gelukkig had je een schrale troost... Met je nichtje neefje zwager en zus skypen. zet m op de laatste weken enne....
We miss you! See you soon!
Lots of love
Elise en de rest
Dikke kus van paps mams en iedereen -
04 Augustus 2015 - 21:25
Pa En Ma:
Hey lieverd,
We hebben al met je geskypt,toen we uit de middle of nowhere in normandie weer tevoorschijn zijn gekomen,maar nu we weer een beetje opgedroogd zijn willen we je toch nog even een groot compliment voor je blog geven.
Het was echt genieten tijdens het lezen ervan,dat zullen we straks missen,we keken er elke keer echt naar uit,en hebben we jou ook elke keer weer via je geestige,het was stukjes op een andere manier leren kennen,bedankt hoor het was elke keer weer verrassend,en we zijn dan ook echt supertrots op je,dat je deze
geweldige ervaringen hebt doorstaan,en met glans!!!
Toch het beste is voor ons...jou weer in levende lijve te zien en te voelen
Nog 10 nachtjes.........
Liefs,ons
P.s. Alle mensen,die met marleen hebben meegeleefd willen wij als ouders ook heel erg bedanken.
Het doet altijd goed als je de steun van anderen mag ervaren,en die hadden ook wij af en toe hard nodig.
Twee kunnen meer dan een!!! -
05 Augustus 2015 - 13:44
Lies Verweij:
He Mar,
Leuk deze blog! Wat ben je veel te weten gekomen en wat kan ik me voorstellen dat het pijn doet om het allemaal weer achter te moeten laten. Gelukkig kan je voor de mensen waar je bent van gaan houden in gebed verbonden blijven, dat is het mooie van het gebed!
Erg leuk om je hopenlijk binnenkort weer te zien!
Heel veel sterkte bij het afscheid nemen!!!
Liefs,
Lies en de rest -
10 Augustus 2015 - 11:01
Ted En Beline, Christelle En Geert:
Ha Marleen,
Wat een belevenissen allemaal!
Dat zal straks vast erg omschakelen zijn...
We wensen je alvast een hele goede vlucht toe,
en tot gauw!
Liefs van ons 4-tjes...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
