Heftig!
Blijf op de hoogte en volg Marleen
29 Maart 2015 | Peru, Iquitos
Hallo iedereen,
Lang geleden.. Er is hier in de tussentijd aardig wat gebeurd.
Ik ga tegenwoordig elke dag met Nuria mee, de sociaal werkster hier. We gaan dan op huisbezoek bij families en gaan langs bij families die nog steeds geen DNI hebben geregeld. Hier zie ik een hoop ellende voorbij komen, wat behoorlijk binnen komt en wat teveel is om allemaal op te schrijven.
2 weken geleden ben ik op bezoek geweest bij een familie, die in een krot wonen. Zij hebben echt niets in huis. De moeder was thuis met 4 kinderen en moest wachten tot de vader om 3 uur eten zou brengen voor hen, de enige maaltijd die ze kregen. De vader van het gezin verzamelt flessen en verdient daarmee ongeveer 5 sol per dag, wat omgerekend ongeveer 2 euro is. Hier moet hij zijn gezin van onderhouden. Hun zoontje gaat ook naar onze school. Een heel arm gezin dus. Een gezin wat ik meteen in mijn hart sloot en wat me heel erg trof.
2 dagen geleden waren hun dochtertjes van 5 en van 1 samen thuis. Het meisje van 1 is toen in het water gevallen. Het meisje van 5 heeft geprobeerd haar eruit te krijgen, maar kreeg dit niet voor elkaar, waardoor het meisje is verdronken. Nuria en ik zijn er heen gegaan om alles te regelen voor deze mensen. Het kindje lag opgebaard in het huis van andere mensen, omdat ze het kistje niet naar hun huis konden vervoeren, vanwege gebrek aan geld. Deze mensen moesten dus rouwen in het huis van iemand anders, zo naar! Toen wij daar aan kwamen, waren er heel veel mensen om afscheid te nemen en te rouwen. Het kindje zag er heel vredig uit. Het was vreselijk dat ik dit meisje 2 weken geleden nog levend heb gezien en dat ik haar nu dood zag. Het zusje die bij haar was, is totaal in shock. Het jongetje wat bij ons op school zit ging steeds bij zijn zusje kijken en tussendoor zat hij overal aan. Ik heb hem toen maar even op schoot genomen en even met hem geknuffeld. We huilden allebei, maar het voelde toch goed om hem even te kunnen knuffelen. Hij kreeg verder van niemand aandacht. Omdat de vader niet ging werken, hadden ze die dag helemaal geen geld en dus kochten wij 2 bakken eten voor ze. Verder hebben we de radio ingeschakeld en zou er een oproep worden gedaan om geld te doneren op de radio. Zij hebben geen cent en kunnen dus geen fatsoenlijke begrafenis regelen. Hierna ben ik even een uurtje naar huis gegaan en toen was de begrafenis..
Eerst was er een korte toespraak van een aantal minuten. Vervolgens liepen wij met z'n allen naar het grafje. Er waren heel weinig mensen. Het was zo armoedig! Zo ontzettend triest! Er was nog een kleine toespraak en er werd gezongen. Toen moest het kistje helemaal bovenin de muur. Dit moest met een ladder en ging totaal niet. Het kistje ging steeds open en het duurde een tijdje voor het eindelijk lukte het kistje erin te schuiven. Heel naar gezicht vond ik dat! Er werden bloemen op het kistje gelegd en toen ging de steen er voor. De steen die er voor moest was veel te klein, waardoor het met stenen en cement moest worden vastgemaakt. Het zag er echt niet uit. Gewoon echt een hele hele arme bedoening. Dit gaat me wel even tijd kosten om te verwerken.
Er zijn zoveel families zoals deze. Er is veel geld voor nodig, om deze gezinnen te kunnen helpen. Bij deze dan ook een grote oproep voor donaties! Wat is nu 5 euro voor ons? Wij, verwende westerse mensen doen moeilijk over een paar euro doneren. Schandalig eigenlijk, vinden jullie ook niet? Voel je geroepen!
Verder is de rivier enorm aan het stijgen en staat het water inmiddels ook in de school, waardoor we deze helaas moesten sluiten. We hebben alle tafels en stoelen opgestapeld en nu maar hopen dat we snel weer open kunnen. Naar verwachting gaat het wel tot eind mei duren. Ik mis de kinderen nu al!
Naast alle nare dingen waar ik mee te maken krijg heb ik het hier erg gezellig met de andere stagiaires en vrijwilligers. De boulevard is ook een mooi plekje om even te genieten van het mooie van Iquitos. En leuk nieuws, volgende week komt Lisa mij opzoeken hier in Iquitos. Wij zaten samen op de talenschool in Cusco en hebben daar veel lol met elkaar gehad. We gaan samen dan ook de jungle in! Piranhas vissen, slangen spotten en al dat soort dingen.. Exciting!!
En ik heb het motorrijden helemaal onder de knie inmiddels. Heerlijk vervoersmiddel!
Er is hier veel ellende dus, maar ook iets leuks om naar uit te kijken!
Tot snel weer! Liefs!
Lang geleden.. Er is hier in de tussentijd aardig wat gebeurd.
Ik ga tegenwoordig elke dag met Nuria mee, de sociaal werkster hier. We gaan dan op huisbezoek bij families en gaan langs bij families die nog steeds geen DNI hebben geregeld. Hier zie ik een hoop ellende voorbij komen, wat behoorlijk binnen komt en wat teveel is om allemaal op te schrijven.
2 weken geleden ben ik op bezoek geweest bij een familie, die in een krot wonen. Zij hebben echt niets in huis. De moeder was thuis met 4 kinderen en moest wachten tot de vader om 3 uur eten zou brengen voor hen, de enige maaltijd die ze kregen. De vader van het gezin verzamelt flessen en verdient daarmee ongeveer 5 sol per dag, wat omgerekend ongeveer 2 euro is. Hier moet hij zijn gezin van onderhouden. Hun zoontje gaat ook naar onze school. Een heel arm gezin dus. Een gezin wat ik meteen in mijn hart sloot en wat me heel erg trof.
2 dagen geleden waren hun dochtertjes van 5 en van 1 samen thuis. Het meisje van 1 is toen in het water gevallen. Het meisje van 5 heeft geprobeerd haar eruit te krijgen, maar kreeg dit niet voor elkaar, waardoor het meisje is verdronken. Nuria en ik zijn er heen gegaan om alles te regelen voor deze mensen. Het kindje lag opgebaard in het huis van andere mensen, omdat ze het kistje niet naar hun huis konden vervoeren, vanwege gebrek aan geld. Deze mensen moesten dus rouwen in het huis van iemand anders, zo naar! Toen wij daar aan kwamen, waren er heel veel mensen om afscheid te nemen en te rouwen. Het kindje zag er heel vredig uit. Het was vreselijk dat ik dit meisje 2 weken geleden nog levend heb gezien en dat ik haar nu dood zag. Het zusje die bij haar was, is totaal in shock. Het jongetje wat bij ons op school zit ging steeds bij zijn zusje kijken en tussendoor zat hij overal aan. Ik heb hem toen maar even op schoot genomen en even met hem geknuffeld. We huilden allebei, maar het voelde toch goed om hem even te kunnen knuffelen. Hij kreeg verder van niemand aandacht. Omdat de vader niet ging werken, hadden ze die dag helemaal geen geld en dus kochten wij 2 bakken eten voor ze. Verder hebben we de radio ingeschakeld en zou er een oproep worden gedaan om geld te doneren op de radio. Zij hebben geen cent en kunnen dus geen fatsoenlijke begrafenis regelen. Hierna ben ik even een uurtje naar huis gegaan en toen was de begrafenis..
Eerst was er een korte toespraak van een aantal minuten. Vervolgens liepen wij met z'n allen naar het grafje. Er waren heel weinig mensen. Het was zo armoedig! Zo ontzettend triest! Er was nog een kleine toespraak en er werd gezongen. Toen moest het kistje helemaal bovenin de muur. Dit moest met een ladder en ging totaal niet. Het kistje ging steeds open en het duurde een tijdje voor het eindelijk lukte het kistje erin te schuiven. Heel naar gezicht vond ik dat! Er werden bloemen op het kistje gelegd en toen ging de steen er voor. De steen die er voor moest was veel te klein, waardoor het met stenen en cement moest worden vastgemaakt. Het zag er echt niet uit. Gewoon echt een hele hele arme bedoening. Dit gaat me wel even tijd kosten om te verwerken.
Er zijn zoveel families zoals deze. Er is veel geld voor nodig, om deze gezinnen te kunnen helpen. Bij deze dan ook een grote oproep voor donaties! Wat is nu 5 euro voor ons? Wij, verwende westerse mensen doen moeilijk over een paar euro doneren. Schandalig eigenlijk, vinden jullie ook niet? Voel je geroepen!
Verder is de rivier enorm aan het stijgen en staat het water inmiddels ook in de school, waardoor we deze helaas moesten sluiten. We hebben alle tafels en stoelen opgestapeld en nu maar hopen dat we snel weer open kunnen. Naar verwachting gaat het wel tot eind mei duren. Ik mis de kinderen nu al!
Naast alle nare dingen waar ik mee te maken krijg heb ik het hier erg gezellig met de andere stagiaires en vrijwilligers. De boulevard is ook een mooi plekje om even te genieten van het mooie van Iquitos. En leuk nieuws, volgende week komt Lisa mij opzoeken hier in Iquitos. Wij zaten samen op de talenschool in Cusco en hebben daar veel lol met elkaar gehad. We gaan samen dan ook de jungle in! Piranhas vissen, slangen spotten en al dat soort dingen.. Exciting!!
En ik heb het motorrijden helemaal onder de knie inmiddels. Heerlijk vervoersmiddel!
Er is hier veel ellende dus, maar ook iets leuks om naar uit te kijken!
Tot snel weer! Liefs!
-
30 Maart 2015 - 14:55
Jojanneke:
Sjonge Marleen, wat een verhalen weer! Echt heftig inderdaad..Ik vind je echt stoer wat je doet daar, zowel in de school als op de motor..;-) Geniet lekker van de ontspanning met Lisa en we denken aan je in de heftigheid daar!
Liefs Jo -
31 Maart 2015 - 11:08
Aline:
Lieve nicht, wat een heftig verhaal zeg! wij kunnen ons dat hier echt niet voorstellen hoe dat is. Het is inderdaad heel wat om te verwerken. sterkte ermee! en geniet ook van de, zoals je al noemde, leuke dingen daar.. ik ben jaloers op je.. motorrijden........ ;) Doe voorzichtig in de jungle en we horen wel weer van je!
heel veel liefs en een dikke knuffel
Je nichtje Aline -
31 Maart 2015 - 22:55
Pa En Ma:
Het is goed dat je dit verhaal opschrijft
Na het skypen moesten wij het ook een plekje zien te geven hoor.Het is echt heel heftig voor je,maar ook
ontzettend moedig en dapper ben je.Stiekum zijn we maar wat trots op deze dochter van ons.
Opa heeft al 50 euro voor je pleeggezinnetje toegezegd.Lief hoor.
We gaan ons best doen om nog veel meer sponsorgeld voor je binnen te halen
Misschien is het handig je speciale rek.nr. nog een keer te vermelden in je blog.We zagen dat je dagboek 2200 keer bekeken is.NOU....EN DAT KEER 5 EURO!!!!!!
Niet alleen kijken dus mensen,maar laat je hart spreken,en geef ruimhartig
LIEFS,ONS -
31 Maart 2015 - 23:05
Jaap:
hey Marleentje,
ik had het natuurlijk al gehoord, maar dit is inderdaad wel erg heftig. Als er niet eens genoeg geld is voor een fatsoenlijke begrafenis.. Ik hoop dat het water snel zakt en dat de kinderen weer snel naar school kunnen. we missen je thuis wel een beetje hoor :)
succes de komende dagen. -
01 April 2015 - 14:13
Adrianne:
Heeii Marleen,
Wat is dat vreselijk om mee te maken! Wel fijn dat je samen met Nuria langs de families kunt gaan en zo iets voor ze kunt betekenen. Hopelijk kan de school zo snel mogelijk weer open en hoef je de kinderen niet tot mei te missen ;) Heel veel succes! -
02 April 2015 - 21:36
Koos:
Hoi Marleen,
Ga het niet te lang maken, Heb je blog aandachtig gelezen en wens je alle sterkte en goeds daar toe. Ik hoop dat je toch iets voor die mensen daar kan betekenen in welk opzicht dan ook. We hebben een klein steentje bijgedragen. Je moet wel aangeven als de steentjes op zijn!
Veel liefs van je oom en tante -
02 April 2015 - 21:56
Jelly:
Hallo Marleen,
Wat een nare dingen om mee te maken.
Je moet er niet aan denken, en voor jou heel heftig.
Dit komt hard binnen en zal je inderdaad even kosten.
Ik wens je veel sterkte en een dikke knuffel.
veel zegen!!! -
07 April 2015 - 20:25
Pa En Ma:
Wij hebben geen facebook hoor.
Wil je a.u.b. weer wat nieuwe fotos op je blog plaatsen?
Erg leuk dat je jungle ervaringen weer zijn uitgebreid door je reisje met Lisa.
Liefs,ons -
07 April 2015 - 20:34
Gert-Jan En Annelyn:
Hoi aap lachen die jungle maar wel erg die kinderen in de krotenwijken er komt nog een verassing aan over twee weken nou ik ga weer en hier is Annelyn
xxx Gertepan
hoi hoi met an.
hoe gaat het daar?
wat erg wan dat kind die in het water is gevallen.
nog de groeten van me pa en ma en de kinderen.
nu ga ik.
doeg
groetjes
Annie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
